ผมเคยสงสัยอย่างหนึ่งว่า สถานที่เรียกกันว่า นรก สวรรค์ ที่เราเคยได้ยินได้ฟังทั้งจากปากคำพ่อแม่ปู่ย่าตายาย หรือจากในหนังในละคร ในหนังสือ ฯลฯ ทุกอย่างล้วนมีที่มาที่ไปจากแห่งเดียวกันและมันเหมือนจะเป็นสถานที่หนึ่งที่ คล้ายกัน แต่ก็ยังไม่มีใครพิสูจน์กันได้ว่า มันมีจริงหรือเปล่า
หลายคนสงสัยเหมือนผม แม้จะมีคำยืนยันจากหลายปากที่เค้าอ้างว่าเคยไปมาแล้วบ้าง (ส่วนใหญ่ไปแต่นรก มีส่วนน้อยที่ไปสวรรค์) แล้วกลับมาเล่าให้ฟังว่าสถานที่นั้นเป็นแบบไหนอย่างไร มีหลายเรื่องตรงกันและก็มีหลายเรื่องต่างกันไปตามพื้นเพท้องถิ่น และศาสนา แต่สิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัดคือ นรกเป็นที่ร้อนๆ สกปรก อึดอัด ไม่น่าอยู่ มียมบาลผู้ควบคุมความตายเฝ้าอยู่ ส่วนสวรรค์เป็นที่สวยงามน่าอยู่ มีนางฟ้าสวยๆ เทวดาหล่อๆ อาศัยอยู่ เหมือนดำกับขาว หรือสิ่งที่ตรงกันข้ามกันโดยสิ้นเชิง
เมื่อคนเราหรืออะไรก็ตามตายไป วิญญาณจะต้องไปนรก และจะถูกพิพากษาว่าให้อยู่หรือไปที่อื่นต่อก็ตรง ณ ที่นรกนั่นเอง แต่ผมอยากจะบ่นๆ เล็กๆ ที่ไม่เล็กว่า ผมว่านรก สวรรค์ ที่บ่งบอกว่าเป็นสถานเหล่านั้นดังกล่าว ไม่มีอยู่จริง แต่สิ่งที่มีอยู่จริงคือ โลกมนุษย์ที่เห็นกันชัดๆ ว่าที่ไหนคือนรก หรือสวรรค์ และมันก็ขึ้นอยู่กับมุมมองของคน ถ้าอะไรที่แย่ๆ กับตัวเองก็คือนรก อะไรที่ดีๆ กับตัวเองก็สวรรค์
ความสงสัยผมยังไม่หมด ทำไมคนเราถึงเกิดมาดีบ้าง แย่บ้าง พิการบ้าง สมบูรณ์บ้าง บางคนเกิดแล้วตาย บางคนเกิดแล้วกว่าจะตาย บางคนต้องเจอกับโน่นนี่นั่นทั้งๆ ที่เพิ่งจะเกิด บางคนเกิดมามีแต่ความสุข ฯลฯ แล้วพวกคนเหล่านั้น เค้าใช้กรรมกันตอนไหน ใช้บุญกันตอนไหน? เค้ามีบุญมีกรรมแน่นอน คนที่เกิดมาแย่ๆ แน่นอนต้องตอบว่ากรรมแต่ชาติก่อน แล้วคนที่เกิดมาดีพร้อมแน่นอนเค้ามีบุญเก่ามาก อ่าว แล้วพวกเค้าไม่ได้ตกนรก หรือขึ้นสวรรค์กันหรืออย่างไร?
– หากนรกเป็นที่ๆ เราต้องใช้กรรมให้หมด แล้วทำไมกรรมถึงไม่หมดเมื่อเกิดเป็นคนอย่างที่ผมยกตัวอย่าง
– หากว่าคนทำดีได้บุญเยอะจะเกิดเป็นเทวดา และเทวดาเมื่อเสพบุญหมด จะไปไหน บางตำราบอกเมื่อบุญหมด 90% ไปตกนรก ที่เหลือไปเกิดเป็นคนหรือนิพพาน? ฯลฯ
สองข้อนี้ทำให้คิดว่า มันต้องใช้บุญใช้กรรมให้หมด
แต่มันขัดกับหลักข้อสงสัยข้างบนอีกว่าทำไมคนเราเกิดมาไม่เหมือนกัน หรือบุญ-กรรม ธรรมชาติจะต้องเหลือติดก้นหม้อ เพื่อให้เรามากินมาเสพกันต่อในโลกเน่าๆ ใบนี้ แต่แล้วทำไมเมื่อติดก้นหม้อ หม้อแต่ละคนถึงใหญ่เล็กไม่เท่ากัน ความสงสัยก็จะกลับไปที่ข้างบนนั่นว่า คนเราเกิดมาทำไมไม่มีเหมือนกัน อะไรเป็นตัวกำหนดว่า บุญ-บาป ใครควรได้เยอะได้น้อย
หากคำถามคือ ทำไมยังมีคนเกิดมาเป็นโน่นนี่นั่น ถ้าจะวัดว่าทำบาปมาเยอะจึงเป็นแบบนั้น แสดงว่าคนนั้นไม่ได้ตกนรกสิ เพราะไม่ได้ใช้กรรม ตายแล้วเป็นคนมาเกิดใหม่ทันที เพราะกรรมหนักๆ ไม่ได้ถูกทำให้หายไปด้วยการตกนรก แต่กลับต้องมาใช้กรรมบนโลก แสดงว่า นรกไม่มีจริง หากมีแล้วทำไมถึงไม่ทำให้กรรมนั้นหมดไปในการชดใช้ในนรก จะให้มารับกรรมต่อในตอนเป็นคนทำไม? นรกไม่มีจริง
หากคำถามคือ คนมีบุญมากพอตายไปก็เกิดเป็นคนมีอันจะกินไม่ต้องไปดิ้นรนทนลำบาก เพราะชาติก่อนทำบุญมาเยอะ นี่ก็ไม่มีสวรรค์จริงเหมือนกัน เพราะถ้าสวรรค์มีจริง คนนั้นก็ต้องเกิดเป็นเทวดาเสพบุญจนหมด แต่ทำไมยังมาเกิดและได้ใช้บุญบนโลกอีก มีทรัพย์สินเงินทองมากมาย ใครทำร้ายก็แคล้วคลาด แบบนี้บุญเยอะหรือ? สวรรค์ไม่มีจริงแน่นอน
หลายคนบอก บุญ-บาป แยกจากกัน ใช้บาปก่อนถึงจะกินบุญ แต่ขัดกับหลักที่บอกว่าเทวดาเมื่อกินบุญหมดจะตกนรก จะตกนรกทำไมเมื่อบาปหมดไปแล้ว หรือหากว่ากินบุญก่อนชดใช้บาป แล้วถ้าใช้หมดจะไปไหน ไปเกิดใหม่ ก็เกิดเป็นคำถามใน quote ข้างบนอีก
สรุปคือ นรก สวรรค์ นั้นไม่มีอยู่จริง มีแต่บนโลกนี้และดวงดาวต่างๆ ที่วิญญาณจะไปเกิดตามแต่มันจะลอยไปถึง ตัวนำพาคือจิต ถ้าจิตตอนตายนึกถึงดาวอังคาร มันก็น่าจะไปเกิดบนดาวอังคาร แต่ดาวอังคารไม่มีมนุษย์ ธรรมชาติมันก็จะเลือกให้เป็นสิ่งมีชีวิตในแบบที่อยู่รอดบนดาวนั้นแทนหรือเป็นสิ่งที่ควรจะเป็นในสภาวะแวดล้อมนั้นๆ ที่จิตสิงสถิตอยู่
สิ่งที่มีอยู่จริงคือ โลกนี้ และบุญ-บาป แต่เราไม่ได้ไปชดใช้บุญ-บาปในนรกหรือสวรรค์ เราชดใช้กรรมกันบนโลกนี้แหละ แต่บุญ-บาปจะสลับสับเปลี่ยนกันเข้ามาหาตัวเรา เหมือนไอเทมในเกม ดีกับไม่ดี เราต้องวิ่งชนไอเทมที่เราสร้างขึ้น ชนได้อันดีก็ดีไป ชนได้อันแย่ก็ซวยไป เล่นไปจนจบเกมคือสิ้นอายุขัย ส่วนเรื่องตายระหว่างทางคือสีสัน ไม่ใช่บุญหมด หรือกรรมเยอะบ้าบออะไรหรอก เพราะไอเท่มพวกนั้นมันมีวันสิ้นสุด แต่ที่ต้องหยุดระหว่างทาง ก็เพราะ…
ไฟดับ
ก็เลยต้องเล่นกันใหม่ ในร่างใหม่ วิญญาณเดิม(แต่จำอะไรไม่ได้)เพราะเป็นการรีเซ็ท ไอเทมที่ถูกสร้างไว้ด้วยวิญญาณเดิมๆ ก็ยังอยู่ให้กินให้เสพให้ชดใช้กันไปตามเดิม วิ่งไปก็สร้างไอเทมต่อเนื่องไปไม่มีวันหมด เหมือนการปั่นจักรยานช๊าตไฟ ยิ่งปั่นไฟก็ยิ่งมี ไม่ให้มีไฟก็ต้องหยุดปั่น ให้ไอเทมหมดได้ก็ต้องหยุดวิ่ง หยุดทุกอย่าง แต่เชื่อหรือว่ามันทำได้ เพราะถ้าหยุด แล้วไอเท่มที่เหลือจะเก็บมันยังไง บาป-บุญพวกนั้นจะชดใช้อย่างไร จะยกให้ใครก็ไม่ได้ด้วย เพราะมันต้องเก็บให้หมดถึงจะหยุดภารกิจได้ เหมือนหนูติดจั่น จำเป็นต้องวิ่งอยู่อย่างนั้น
แต่ไฟก็ดับอยู่เรื่อยๆ และไม่รู้ว่าจะดับตอนไหนด้วย บางครั้งเปิดมาก็ดับเลย บางครั้งนานกว่าจะดับ อยากดับก็ไม่ดับ แต่คนเราเกิดมาไม่มีความดีไม่มีความชั่วไม่มีไอเทมไม่มีอะไรเลย เท่ากับการไม่ได้เกิด มันเป็นไปไม่ได้ แต่มันอาจจะเป็นได้ก็ได้ พุทธเจ้าเสพบุญเก่าชดใช้กรรมก็ในโลกมนุษย์ บางที ก็อาจมีวิธีในการเก็บไอเทม แบบไม่ต้องวิ่งต้องเดิน ก็อาจเป็นได้