ผมจะมาเล่าเรื่องงานประจำสำหรับผมให้ฟัง ถ้าท่านขยันอ่านจนจบ ท่านอาจจะคล้ายผม แต่ผมคิดว่า ผมเป็นหนึ่งคนในหลายล้านคนที่ไม่มีโชคและประสบความสำเร็จกับการทำงานประจำซักเท่าไหร่ งานที่มีรายได้สูงๆ ที่ใครหลายคนฝันหา
สำหรับคนที่ไม่ประสบความสำเร็จเรื่องงานประจำ มานั่งฟังผมบ่นก็ได้ครับ ผมจะเริ่มเล่าตั้งแต่ผมเรียนจบมาเลยว่าทำไม ผมไม่เคยโชคดีเรื่องการทำงานประจำเลย หรือว่า ผมเกิดมาไม่ได้เป็นคนที่เหมาะกับการทำงานประจำ หรือสวรรค์หรือนรก อาจลิขิตให้ผมต้องไม่เหมาะกับการเป็นพนักงานเงินเดือนกันแน่ ผมบ่นและท้อไปกับโชคชะตาและวาสนาของตัวเองอยู่เสมอหลังการทำงานอันทรหดมากกว่า 10 ปี ย้ำกับตัวเองเสมอว่า ผมอาจไม่เหมาะกับงานประจำจริงๆ ก็ได้ ทำไม เหตุผลใด ลองมาช่วยผมคิดที
ผมเรียนจบมัธยมต้น จากโรงเรียนอันดับต้นๆ ของประเทศเลยก็ว่าได้ แต่ไม่เลือกเรียนต่อชั้นมัธยมปลาย เพราะรู้ดีว่าเรียนไม่ไหว เลยเลือกที่จะก้าวเข้าสู่สายวิชาชีพ หันเหออกมาเรียน ปวช. ในสาขาธุรกิจ เพราะสอบเข้าสายช่างไม่ได้ เหมือนฟ้าจะเป็นใจ หากผมสอบติดสายช่างผมคงเกเรและคงไม่มีวันนี้ แต่ก็ไม่แน่ มันอาจดีกว่านี้ก็ได้มั้ง
พอเรียน ปวช. ยังไม่ทันจะจบปี 3 พี่ชายก็เปรยๆ กับแม่ว่าให้ผมลองหางานทำเพื่อเป็นรายได้ของตัวเอง ความจริงคือเค้าคงส่งผมเรียนไม่ไหวแล้วล่ะมั้ง ผมเลยต้องเริ่มทำงานตั้งแต่เข้าเรียน ปวช. ปี 2 (ทำงานเสาร์-อาทิตย์ เรียน จันทร์ถึงศุกร์) เพื่อนพี่ชายฝากให้ทำงานใน office ของคอนโดฯ แห่งหนึ่ง เริ่มงานที่มีรายได้สูง วันแรกคือเป็นตำแหน่งอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่าคอยรับเรื่องปัญหาของผู้เช่าห่องพัก จดมิเตอร์น้ำ-ไฟ และอื่นๆ รวมทั้งติดตามช่างไปซ่อมท่อ ส้วมตัน ฯลฯ จนผมชำนาญมากขึ้น
2 เดือนผ่านไปเค้าเปลี่ยนผู้บริหาร เพื่อนพี่ชายลาออก (จริงๆ เค้าไม่ได้มานั่งบริหารอยู่ก่อนแล้วแค่เป็นกรรมการ เพราะมันเป็นนิติบุคคลอาคารชุดฯ) พอเค้าลาออก หัวหน้าที่ผมสนิทด้วยเค้าก็ต้องออกตามลูกพี่เค้าไป ผมเลยเคว้งเพราะไม่มีสังกัด แต่ก็ทำต่อ เข้าเดือนที่ 3 ผมดันไปทะเลาะกับเจ้าของร้านมินิมาร์ทร้านนึงที่เป็นผู้เช่าอาคาร หาว่าผมคิดมิเตอร์ผิด ถามท่านทั่วไปที่อ่านว่า ปกติท่านคิดมิเตอร์น้ำอย่างไร ตัวเลขหลักสุดท้ายทางขวามือสุด เป็นเลขที่วิ่ง 0-9 นั่นคือเมื่อมันวิ่งไป 1 หน่วย ก็คือการใช้น้ำ 1 ลิตร ใช่หรือไม่ ผมคิดแบบนี้นะ
แต่เจ้าของมินิมาร์ทบอกไม่ใช่ มันต้องขึ้นหลักที่ 2 สิถึงจะได้เท่ากับ 1 ลิตร เช่นตัวเลขสมมติว่า 0001 (1 คือตัวเลขวิ่ง) แบบนี้ผมคิด 1 ลิตร แต่เจ้าของร้านบอกไม่ใช่ 1 ลิตรของเค้าต้องเป็น 0010 ไม่ใช่ 0001 ผมเถียงหัวชนฝาจนเกือบจะมีเรื่องกัน หัวหน้าเลยมาเคลียร์ให้ว่าสิ่งที่ผมบอกมันถูกต้องแล้ว เดือนนั้นเจ้าของมินิมาร์ทเลยขอโทษผมแล้วเปรยๆ ว่าถ้าไม่มีงานทำ ออกมาทำกับเค้าได้ มีหน้าที่คุมร้านเลย ผมบอกปฏิเสธ ไม่อยากคบกับคนตบหัวแล้วลูบหลังแบบนี้ สิ้นเดือนนั้นผมลาออกกลับไปเรียนอย่างเดียวโดยที่พี่ชายไม่ทราบเรื่อง ผมเก็บเงินค่าเทอมได้นิดหน่อย ช่วยค่าใช้จ่ายทางบ้าน
นั่นเป็นงานแรกที่ผมทำและคิดว่า ผมคงไม่เหมาะกับงานนั้น อีกอย่าง หัวหน้าเก่าผมลาออก หัวหน้าใหม่เข้ามาแม้เค้าจะไม่แสดงออกว่าชอบหรือไม่ชอบผม แต่สุดท้ายผมคิดว่าผมอึดอัดในการทำงาน เพราะระยะหลังเหมือนจะมีฝักฝ่าย ผมเป็นคนเข้าได้กับทุกกลุ่มเลยถูกมองว่าไม่น่าไว้ใจ ผมออกดีกว่า อีกอย่างงานทั่วไปผมทำเป็นหมดแล้ว แต่ไม่ค่อยได้ใช้ความสามารถ วันๆ นั่งรอให้คนนั้นคนนี้เรียก เบื่ออย่างแรง
กลับมาเรียนต่อจนจบ ปวช.3 แล้วออกไปสอบเข้าวิทยาลัยอีกแห่งที่คุณภาพดีกว่า ตัดสินใจลงเรียนภาคค่ำเพราะกลิ่นกระหายเงินและความเป็นพนักงานเงินเดือนมันฝังหัวและอยากมีความท้าทายที่ภายหลังได้รับเงินเดือนก้อนสุดท้ายแล้วคิดว่า มันไม่น่าจะได้ขนาดนี้
ติดตามต่อตอน 2 กับพนักงานเงินเดือนกับงานที่มีรายได้สูงแห่งที่ 2 ของผม