ความมีสมาธิ เป็นเรื่องของการฝึกจิต แต่ในบางครั้งก็เกิดความบังเอิญในหลายเรื่อง เช่น การอ่านหนังสือ การเล่นเกม หรือการจดจ่ออยู่กับสิ่งที่สนใจตรงหน้า แม้ว่าอาจเป็นเพียงชั่วครู แต่นั่นถือเป็นสมาธิ การมีสมาธิที่ดีนั้นคือการสนใจสิ่งตรงหน้า มากกว่าเวลาชั่วครู อาจเป็นเวลานานหลายนาทีไปจนถึงหลายชั่วโมง ระยะเวลานานแค่ไหน ขึ้นอยู่กับการฝึกจิต
การฝึกสมาธิเป็นเรื่องของการฝึกจิต เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีในทางปฏิบัติ ควรเรียนรู้จากผู้ที่มีความรู้และประสบการณ์มากกว่า เพื่อจะได้ประโยชน์ของการทำสมาธิอย่างแท้จริง ซึ่งการฝึกสมาธิ มีจุดประสงค์หลักจริงๆ คือ การสะสมพลังจิต เพราะพลังจิต หรือกำลังจิต เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตมนุษย์ทุกคน เพื่อความสำเร็จในทุกอย่าง คนที่มีพลังจิตสูงจะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่า
และผู้ที่ขาดพลังจิตก็จะไม่ค่อยมีกำลังใจในการทำการงานต่างๆ ไม่สามารถควบคุมจิตใจตัวเองให้อยู่กับร่องรอยได้ ไม่มีสมาธิ ทำให้มีสิ่งผิดพลาดในการทำงานบ่อยๆ การฝึกจิตจะช่วยทำให้มีสติปัญญาหลักแหลมทันเหตุการณ์ ช่วยให้จิตใจปลอดโปร่ง สงบสุข คลายเครียดได้ ทำให้สุขภาพกายและใจดีไปด้วย
สิ่งที่เกี่ยวข้องกับการทำสมาธิคือ อารมณ์ เพราะอารมณ์นั้นมีความสำคัญต่อมนุษย์ทุกคน จะสุขหรือทุกข์ ก็เกิดขึ้นได้ด้วยอารมณ์ ในความนึกคิดต่างๆ จะถูกอารมณ์ครอบงำได้ง่ายและถูกดูดเข้าจิตทันที หากไม่กำหนดจิตจะเกิดการเครียด ฟุ้งซ่านสารพัด การทำสมาธิจะเป็นการกรองอารมณ์ก่อนเข้าถึงจิต ลดมลพิษ ทำให้จิตปลอดภัยและสบายในระดับหนึ่ง หากสามารถฝึกจิตให้อยู่เหนืออารมณ์ได้ ก็จะรู้สึกผ่อนคลาย รู้สึกสงบ
ยกตัวอย่างเช่น การเครียดเพราะเป็นทุกข์ในการอยากได้อยากมีแล้วไม่ได้ไม่มี หรือสงสารจนแทบร้องไห้ออกมา ให้คิดเสียว่า นั่นไม่ใช่ตัวเรา ถ้าเรามองคนที่กำลังร้องไห้เพราะอยากได้อยากมี เราจะรู้สึกสงบมากกว่าการที่เราเป็นคนอยากได้อยากมีนั้น
หวังว่าประโยชน์ของการทำสมาธิ คงเป็นประโยชน์แก่ท่านบ้าง